De spaarzame papegaaiduikers die in Nederland gezien worden zijn vaak olieslachtoffers en vaak al dood of stervende. Ze broeden op rotseilanden in de Atlantische oceaan. In verschillende Noord-Europese landen en Schotland is het mogelijk de broedkolonies te bezoeken en zijn ze heel tam.
| Overige namen | Puffin, Fratercula arctica |
| Orde | CharadriiformesFamilieAlken (Alcidae) |
| Status | Jaargast. Doortrekker en wintergast in vrij klein aantal; zomergast in uiterst klein aantal |
| Europese verspreiding | Broedvogel langs de kusten van Frankrijk, Groot-Brittanië, IJsland en de Scandinavische landen. |
Papegaaiduikers leven aan de zeekust. Papegaaiduikers zijn echte zeevogels en zoekt dus al zijn voedsel op zee, wat hoofdzakelijk bestaat uit zeevruchten, maar ook ongewervelden. De broedperiode is van April tot juni. Ze brengen een legsel groot en leggen maar twee eieren. De Papegaaiduikers trekken van de broedgebieden in noord-west schotland, Noorwegen, ierland en de Kanaaleilanden naar de West-Atlantische zeeën.
Papegaaiduikers zijn opvallende vogels met een niet minder opvallende snavel, waarmee is de soort met geen enkele andere soort te verwarren. Een echte zeevogel die het grootste deel van zijn leven op zee doorbrengt en alleen aan (ei)land komt om te broeden. Het broedkleed is overwegend zwart-wit met felgekleurde snavel en poten, in winterkleed geheel zwart-wit met donkere snavel. In het broedkleed heeft de Papegaaiduiker een bontgekleurde dikke snavel met geel, blauw, oranje en rode tinten. De Poten zijn fel oranje.
De papegaaiduiker wordt 28 tot 34 cm lang. Hij is de kleinste soort uit het geslacht Fratercula. Hij heeft een vleugelspanwijdte van 50 tot 60 cm en weegt ongeveer 300 tot 700 gram.
